Miesiąc: luty 2018

Tak ..dzisiejsza lekcja była..trudna?..przygnębiająca?..nieudana? Nazwiesz ją ja chcesz :). To niesamowite jak my mało rzeczy kontrolujemy (a zdaje nam się, że kontrolujemy!!) Dzisiaj na przykład instruktorka ciągle musiała zwracać mi uwagę na „latające” nogi (posuwające się stopy w przód i w tył). Między Bogiem a prawdą nie jest to problem tylko dzisiejszego dnia.. Mam trudność w trzymaniu nóg w jednym miejscu przyłożonych do boku konia w kłusie. Najgorzej, że w ogóle tego nie widzę i nie kontroluję. Wiem o tym, bo od czasu do czasu zbieram tego typu uwagę od instruktora. Od czego to zależy? Od lepszego czy gorszego dnia? Od konia? (mam wrażenie, że im niższy tym gorzej) czy od strzemion?. Jak stępuję wydaje mi się, że mam równe strzemiona i że są dobrej długości. A potem w kłusie zaczynam czuć, że coś nie gra..Czuję, że te nogi „szukają” tych (być może) za długich strzemion i latają to tu to tam. Poza tym często jest mi po prostu niewygodnie.. Więc te nogi, wg mnie, rekompensują jakąś niewygodę w dosiadzie. Kiedy się to zmieni??? Kiedy opanuję „latające nogi” ?????? Kiedy ja to przeskoczę????? Czasem ogarnia mnie przygnębienie i wątpliwość. Może do jazdy konnej trzeba mieć po prostu talent??? Przynajmniej ciut talentu! Którego ja nie mam!! ? Zatem mimo chęci i wiedzy nie jestem w stanie poprawnie jeździć i nigdy nie będę..czy to prawda?? …z drugiej strony… trudno – i tak kocham konie i będę jeździć 🙂

P.S. Muszę wybrać się na szkolenie z dosiadu.. Podświadomie myślę, że pomoże ono w „latających” nogach .. 🙂

Ostatnio, zaraz po pracy, zaplanowałam wyjazd do stajni, by trochę popracować z koniem z ziemi. Na szczęście mam zaprzyjaźnioną stajnię i mam taką możliwość. Fajnie, że menedżer stajni też jest zdania, że lepiej jak koń pobiega ze mną na ujeżdżalni niż ma siedzieć w boksie i dumać… Jak wiemy z takiego dumania, a raczej z nudy, nic dobrego nie wynika.. To właśnie zbyt długie przebywanie konia w boksie jest częstą przyczyną narowów (tzn złych zachowań koni).
Ale wracając do tematu. W pracy miałam dzień pełny emocji..raczej tych niepozytywnych. Musiałam szybko rozwiązać wiele spraw. Wykonałam mnóstwo telefonów, wysłałam mnóstwo emaili…”Uff – udało się zrobić wszystko na czas!”. Szybko zamknęłam komputer. W pośpiechu zjadłam, a raczej wlałam w siebie zupę i wio do stajni. Wiedziałam, że moje ciało dalej jeszcze „nie wyszło z pracy”. Cały czas byłam „nabuzowana”. Zanim zatem weszłam do boksu posiedziałam przed stajnią. Oddychałam głęboko..wdech..wydech..wdech..wydech. Czekałam jak moje ciało wyciszy się, jak zejdzie adrenalina..jak poczuję rozluźnienie w mięśniach. Wiedziałam, że wchodzenie w takim stanie odbije się na naszej „lekcji”. Moje spięcie udzieliłoby się koniowi. Na 100%!!! A potem jego spięcie udzieliłoby się mi .. i tak koło by się zamknęło.
Zatem wyciszyłam się..powolutku weszłam do boksu. Ciepło bijące od konia, dotyk mięciutkiej sierści, witający mnie pysk ostatecznie wygnały napięcie całego dnia. Uśmiechnęłam się do siebie w pełnym szczęściu 🙂
Konie nauczyły mnie świadomości moich emocji, zauważania tego czy jestem spięta, nerwowa, podrażniona czy szczęśliwa i zrelaksowana. Ta wiedza oraz wiedza jak opanowywać własne emocje bardzo przydaje się także w życiu codziennym…:)